درياب مرا که من گرفتار شدم

از فرط گنه بي کس و بي يار شدم

. من آمده ام فقط بگويم اين را.

من کلب سر کوي تو دلدار شدم

. باشد ز سرم زياده اين کلب شما

. صد شکر که در حصن تو دلدار شدم .

وقتی نگهم به پرچم سبزت خورد

ياد آن دست علمگير علمدار شدم

. روبه روي پنجره فولاد سقاخانه و ايوان طلا.

من نشستم مات و مبهوت تو سالار شدم.

در ورودي ضريحت من به خاک افتادم.

و ز هر کس که بُود غير تو بي زار شدم

من که از اين همه آشوب و گنه خواب بُدم

با نگه بر سنگي از کوي تو بيدار شدم

پسرت حضرت مهدي غريب است و طريد

تو نگه کردي و من يار و هوادار شدم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: